www.lugardocorpo.com.Br
Resum
Pensar el cuerpo es pensar una paradoja: es un lugar, un proceso de disputa entre objetividad y subjetividad, sobre lo humano y lo no humano, sobre el arte y la ciencia. Hablar del cuerpo es hablar de esta gran paradoja, en constante devenir, porque el cuerpo es un SER, que lleva nuestra memoria, nuestros tiempos (o nuestro tiempo) y nuestras sensibilidades. Definido como este «portador» de un proceso permanente, lleno de recuerdos y sensibilidades, trae en su existencia la materialización de las humanidades. Gracias a las tecnologías de la comunicación, el cuerpo hoy puede estar en muchos lugares. El interior del cuerpo puede ser minuciosamente transparente y translúcido y, lo que es más importante, visible en su interioridad orgánica. Las nuevas tecnologías médicas y científicas y los objetos cada vez más pequeños y eficaces son capaces de explorar este espacio fluido, antes lleno de secretos. Ganancia de complejidad: el cuerpo es pensado y atravesado por diferentes tecnologías. Se ha vuelto virtual.
Paraules clau
Construccionismo, Prácticas discursivas, Materialidades, Cuerpo, TecnologíaReferències
Couto, E. (2002). O corpo polifônico. In: Projeto História, 25. São Paulo: EDUC.
Deleuze, G. (2002) Espinosa: Filosofia Prática. São Paulo: Escuta.
Elias, N. (1990). O processo civilizador. Volume I: uma história dos custumes. Rio de Janeiro: Jorge Zaha.
Foucault, M (2001).. Microfísica do Poder. Rio de Janeiro: Graal.
Haraway, D. (1991). A cyborg manifesto:science, technology, and socialist-feminism in the late twentieth century. In: Simians, cyborgs and Women: the reinvention of nature. New York: Routledge, pp 149-181.
Lins, D. (2002). Metafísica da carne: que pode um corpo. In: Lins, D. e Gadelha, S. (orgs) Nietzsche e Deleuze: que pode o corpo. Rio de Janeiro: Relume Dumará.
Lévy, P. (1996). O que é o virtual? São Paulo: Editora 34.
Sant’anna, D. (2001). Corpos de Passagem. São Paulo: Estação Liberdade.
Soares, C. (1998). Imagens da Educação no corpo. Campinas: Autores Associados.
Vigarello, G. (1998). A história do estupro. Rio de Janeiro: Jorge Zahar.
Vigarello, G. Lê corps redressé: histoire d’un pouvoir pédagogique.
Vigarello, G. (1986). O limpo e o Sujo. Rio de Janeiro: Martins Fontes, 1986.
Publicades
Com citar
Descàrregues
Drets d'autor (c) 2003 Marina Guzzo

Aquesta obra està sota una llicència internacional Creative Commons Reconeixement-NoComercial-SenseObraDerivada 4.0.
